محسن قوطاسلو اولین شهید مدافع حرم ارتش جمهوری اسلامی ایران

هر طور شده باید جزو کلاه سبز‌ها می‌شد. اصلا به خاطر همین تصمیم گرفت به ارتش برود. از سال ۸۸، همان سال‌های اول ورودش دوره‌های سختی را پشت سر گذاشت. آموزش‌هایی طاقت فرسا که اگر کسی وسط آن جا می‌زد نمی‌شد به او خورده گرفت. اما محسن نیامده بود که جا بزند. او می‌دانست برای یک سرباز تا زمانی که آموزشش پایان یابد چقدر هزینه می‌شود بنابراین خیلی جدی آن روز‌های سخت و شاید شیرین را پشت سر می‌گذاشت.

میانه همین آموزش دیدن‌ها بود که متوجه شد در سوریه جنگ شده و گروه‌هایی مثل داعش و جبهه النصره مثل خوناشام به جان مردم مظلوم سوریه افتادند و هر آن ممکن است دست تجاوزشان به حرم حضرت زینب (س) هم برسد. برای او که یک ارتشی با روحیه بسیجی بود و سال‌ها در هیأت‌ها برای مظلومیت خاندان پیامبر (ص) و ظلمی که در واقعه عاشورا بر آن‌ها رفته بود به سر و سینه زده بود و آرزو می‌کرد کاش آن روز‌ها متولد شده بود و جانش را در این راه می‌داد، نشستن و نگاه کردن آنچه در سوریه می‌گذشت کار راحتی نبود.

شهید محسن قوطاسلو آرزویی داشت که حتی در وصیت نامه‌اش هم به آن اشاره کرد. آرزویی که بعد از شهادتش برآورده شد. او آرزوی دیدار با مقام معظم رهبری را داشت و طی این سال‌ها همیشه دوست داشت ایشان را از نزدیک ببیند. اتفاقاً بعد از شهادتش زمانی که مقام معظم رهبری به گلزار شهدای بهشت زهرا می‌روند و وارد قطعه ۵۰ می‌شوند بالای سر مزار او رفته و محسن را به آروزی دیدارش می‌رسانند.

تاریخ شهادت:۲۱/۰۱/۱۳۹۵